De zeis
Je moet toch wat met al dat gras!
Gevolg van de keuze voor het groene Dordogne is gras, groeiend gras en nog meer gras.
Het is ons eerste voorjaar. Aangezien de meegenomen zitgrasmaaier (nog) niet functioneert kan Enton het steeds hoger groeiende gras niet meer aanzien. Hij pakt de zeis, want ja ook die is bij de tweede hands gevonden en meegenomen. De beste man heeft nog nooit een zeis gebruikt. De boeren vooroudergenen zijn echter binnen de kortste keren wakker. Alsof hij nooit anders heeft gedaan wordt de zeis gehanteerd. Ik kijk naar mijn vent: op dit moment een woest aantrekkelijke boer met zeis.
Nou, ik wil de zeis ook wel eens hanteren, zeg ik. Eerlijk waar, het lijkt zo gemakkelijk… na vijf minuten geef ik het op. Zelf heb ik ook nog ergens boeren vooroudergenen, maar die houden vast van uitslapen ha, ha.
Hoe dan ook: mocht je willen leren maaien met de zeis? Op La Bellerive kun je een workshop volgen! Al is het alleen maar om een woest aantrekkelijke foto van jezelf te laten maken. Mijn boer is na een paar weken grasmaaien met de zeis zijn laatste grammetje buikvet kwijt. Een mooie bijvangst van een workshop 😊, we hebben genoeg gras op 2 hectare beschikbaar.
Onze Franse vrienden hebben met stomme verbazing aangezien hoe dit allemaal gaat. Zij weten als geen ander hoe hard het gras hier in het voorjaar groeit. Als je klaar bent aan ene kant van het land, staat het gras van het begin al weer klaar voor een volgende ronde. Overal hoor je grasmaaiers ronken. ‘Tu est un fou avec une faux’ krijgt hij te horen. Zou je toch ‘la tondeuse’ niet eens aan de praat krijgen, vraag Yves. Dat vindt Enton inmiddels ook. Weten hoe het verder gaat? Er komt een vervolg.
PS1. Un fou (uitspraak: foe) avec un faux (uitspraak: foh): fonetisch was het even goed luisteren!