Vorig jaar zei ik spontaan: Oh leuk, kunnen we pruimenjam maken! Dat kostte uren werk met ontpitten van kilo's pruimen en experimenteren met hoeveelheden suiker. Een uitgedeelde pot aan de buren, ze hielpen met het repareren van de grasmaaier, bleek geen succes: te zuur! Wij vonden het wel meevallen en zouden het fris-zoet noemen. Maar goed, de beste zoetheidsgraad van jam is en blijft een persoonlijk iets. De tweede lading werd zoeter en we konden ook onze huurders bij aankomst verblijden met een pot Bellerive jam. Best kneuterig zou je kunnen zeggen, maar wij vinden het leuk om onze gasten met iets persoonlijks te verrassen. Daarnaast heeft gewoon wat, pruimen plukken en onder de parasol ontpitten en als beloning al die potjes jam op de tafel.

Dit jaar zijn de ontpit technieken verbeterd met behulp van de kersenontpitter. Die blijkt namelijk ook goed bij pruimen te werken. Helaas kan ik het zelf niet doen, want ben nog aan het werk in Nederland. Ik heb het te doen met jaloersmakende foto's van Enton, waarvan je een aantal in deze blog ziet. Ik heb geluk, we hebben bevriende gasten die een pot voor me meenemen. Kan ik toch de komende week van een heerlijke pot jam genieten als troost dat het nog 3,5 week duurt voor ik af mag reizen.

En als top in de jam-kneuterigheid: er zijn al potten Bellerive pruimenjam uitgewisseld met de allerheerlijkste abrikozenjam van onze dierbare Franse vriendin. Genieten van de simpele dingen van het leven maakt gelukkig!