Een terras aan het water...

Helena

We bouwen een terras en maken nieuwe geschiedenis op Bellerive

We zijn beland in onze tweede zomer op Bellerive. Warme, tijdloze dagen rijgen zich aaneen. Vrij impulsief besluiten we dat vandaag de dag is voor de bouw van een terras aan het water.

Waar komt het terras op dit grote terrein met een oever van wel 150 meter? Het antwoord wisten we al vanaf het begin: onder de oude eikenboom. Grote broer ging in de eerste zomer op deze plek al helemaal los op de metershoge bramenstruiken. Hij was het die de weg vrijbaande en met visie: dit is een topplek voor een terras.

Woman sits in a folding chair in a shady outdoor area, red hat, colorful bag nearby.

Hij bleek niet de enige... onder al die bramendoornen legde hij een stuk geschiedenis bloot. Oude bielzen verraadden een eerder terras, uit de jaren zeventig? Oh, zeggen we tegen elkaar. Dit is dus de plek waar vroeger de oude mevrouw van Bellerive uren kon lezen. Haar dochter, die ons het huis verkocht, vertelde vorig jaar over haar lezende moeder, maar niet waar ze precies zat.


Hebben we materiaal? In de opslag van de grote ‘grange’(schuur) staan hardhouten balken en planken, een ex-schutting, ooit meegenomen voor je-weet-maar-nooit. De bestemming wordt nu dus terras aan het water.

Gaan we opmeten en van te voren uittekenen, á la mijn vader, die dat goed kon? Nee, we doen het met het globale timmermans oog van Enton, die houdt van hup-aan-de-slag-en-vaart maken... En zo leggen we uit de losse pols de balken neer en checken toch maar even voor de zekerheid de maat van de planken. Gaan we uitkomen? Nou, min of meer! Een prima timmermans oog, zou ik zeggen. Bovendien is dit niet een plek voor centimeter precisie werk.

A person using a chainsaw to cut wood on a wooden deck in a forest.

Gestaag werken we door en ondertussen stijgen de temperaturen. De oude eikenboom en de rivier hebben hun natuurlijke verkoelende werking. Het blijft aangenaam, zelfs op het heetst van de dag met 30 graden plus gaat het prima. Bijna af!

Person relaxing in a blue hammock, outside on a wooden deck.

De volgende dag het laatste stuk.... in hardhouten planken boor je niet zomaar een schroef: dat is eerst voorboren en ga zo maar door. Yes, en dan ligt ie! We zijn apetrots: binnen anderhalve dag gefixt!


Een terras als dit vraagt om een inwijding. Dit doen we met onze nieuwe Franse vrienden. Het begint met ‘oeh’ en ‘aah’, want het is wel een beleving, al zeg ik het zelf. Onder de oude eikenboom met zicht op de stoer stromende rivier ...voorbij drijvende canoes, blije kinderstemmetjes... Het wordt een apéro om nooit te vergeten met leuke verhalen, plezier, lekkere hapjes en drankjes en een zich verdiepende vriendschap.

Inmiddels hebben vele gasten op het terras hun ochtend koffie gedronken, geluncht, geluierd, gelezen ... Nieuw geluk en mooie herinneringen weven zich in de geschiedenis van Bellerive.


PS1. Denk goed na wat je mee wilt nemen. Voor je het weet loop je meerdere keren op en neer, maar ook dat is leuk. (Je kunt een dienblad vinden in het huis)
PS2. Een terras dat uitkijkt op de vier meter lager stromende rivier en een te stijle oever om daar te komen vraagt natuurlijk om een vervolg: en die is er inmiddels!