Het is vandaag 21 december. 
Volgens de oude natuurvolkeren zoals de Kelten is het een feest: Yule. De langste nachten van het jaar aangebroken en de zon staat op haar laagste punt. Bij La maison de Bellerive is dit goed te zien. De romantische zomerse zonsondergangen door het populierenbos hebben plaats gemaakt voor een waterige, verstilde neergang achter de oude kersenboom voor het huis.

Drie dagen lang blijft de zon op dit laagste punt om daarna op 24 december weer langzaam op te klimmen. Het licht is weer geboren zouden de oude Kelten kunnen zeggen. En laat nou net in de kerstnacht van 24 december de geboorte van Jezus gevierd worden: de geboorte van het Christuslicht. Altijd wonderlijk de verwevenheid tussen de tradities van natuurvolkeren en het christendom. De oorspronkelijke feesten, zo verwant aan de bewegingen van de jaargetijden, kregen een christelijk sausje om zo de 'heidenen' verder te kerstenen.

Werd in vroegere tijden in de Dordogne ook Yule gevierd? Verbleven er überhaupt Kelten in dit gebied? 
Dit ga ik even opzoeken… Ja, hoor! In de Périgord, vestigden zich vanaf 500 v. Chr. Keltische (Gallische) stammen. Vele dorpen danken hun oorsprong aan deze vroege bewoners. ‘Le plus-beaux-village’ dorp Belvès (10 min rijden) blijkt b.v. ooit te zijn ontstaan vanuit de Keltische stam Bellovaci. Ik geef ze geen ongelijk: een prettige klimaat, vruchtbare grond en door de hoge ligging zie je elke vijand gemakkelijk aankomen.

Terug naar 21 december en Kerst. 
Een vriendin vraagt me: “Vieren jullie kerst in Frankrijk?” Nee, dit jaar branden de kerstkaarsen in Nederland. Oud en nieuw vieren we wel voor het eerst in La maison de Bellerive. Ik kijk er naar uit om net als de Kelten in de donkere nacht naar boven te staren. Miljarden sterren in een heldere nacht is het beste vuurwerk wat ik me kan bedenken.

Ik schreef ooit een gedicht over sterren. Heel passend voor deze tijd van het jaar met kaarsjes, naar binnen gekeerde stilte én samen-zijn op wat voor manier dan ook.

Het stille midden

Voorbij gebabbel van innerlijke stemmen
en vlagen van divers gevoel
is een opening naar binnen
met liefde voor wat is
en een venster naar buiten
om de ander te zien, te horen
en niet altijd te begrijpen.

Dat maakt niet uit;
we zijn allen sterren aan dezelfde hemel
harten op dezelfde aarde
en doordrongen van het stille midden
waarop slechts afgestemd hoeft te worden

© Helena Kwaaitaal

Heb het goed in deze winterse dagen, waar je ook bent!

PS. Geen foto van een ondergaande zon op 21 december maar wel twee bloeiende rozen bij aankomst eind december!